Główną ideą aranżacji Grobu Pańskiego w 2016 roku były aktualne wydarzenia: „1050. rocznica Chrztu Polski”, „Rok Miłosierdzia” oraz Światowe Dni Młodzieży. Autorką była p. Ewelina Proszkowiec.
Kompozycja ukazuje grę symboli. W centrum znajduje się monstrancja z Najświętszym Sakramentem – to obecność żywego Boga. Dla człowieka jest ona przypomnieniem o pokarmie duchowym, tak ważnym i umacniającym na jego drodze do świętości. To od niej bije blask przedzierający się przez skalną szczelinę tworzącą krzyż. Chrystus zbawia przez swoją mękę nie tylko świat, ale i każdego człowieka, który do tego krzyża-drogowskazu się zwróci. To On przenosi z ciemności grzechu do jasności życia wiecznego.
Wypływająca ze szczeliny skalnej woda nawiązuje do cudu dokonanego przez Mojżesza, opisanego w Starym Testamencie: "Co mam uczynić z tym ludem? Niewiele brakuje a ukamienują mnie! Pan odpowiedział Mojżeszowi: «Weź w rękę laskę, którą uderzyłeś w Nil, i idź. Oto Ja stanę przed tobą na skale na Horebie. Uderzysz w skałę a wypłynie z niej woda, i lud zaspokoi swe pragnienie»" (Księga Wyjścia 17,1-6).
Woda płynąca od podestu, na którym stoi monstrancja z Najświętszym Sakramentem jest symbolem życia, a fakt, iż przedziera się przez skały podkreśla zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią. Woda jest tutaj również nawiązaniem do 1050. rocznicy Chrztu Polski.
Na kamienną ścianę została zarzucona tunika w kolorze purpury – alegoria szat Chrystusa, o które żołnierze na górze Golgoty rzucili losy. Dzieląc między siebie szaty Jezusa i rzucając los o Jego tunikę żołnierze spełnili proroctwo. Ściana ze skał może nasuwać skojarzenie z bramą do raju, symbolicznym przejściem ze świata profanum do świata sacrum. Białe kwiaty złożone tuż za nią mają symbolizować niewinność, życie wieczne – rajski ogród.
Na schodach i piachu zastały rozstawione świece w kolorach Światowych Dni Młodzieży. Ustawione niemalże w rzędzie tworzą procesję zmierzającą ku światłości. Kręta i długa droga, jaką muszą pokonać jest odniesieniem do wielu przeszkód i trudności, jakie napotyka człowiek w drodze do zbawienia. Pierwsza świeca różni się od pozostałych, to symbol papieża, głowy Kościoła, który wskazuje właściwą drogę wiodącą do Chrystusa. Całość tworzy nastrój skupienia i zadumy.
